Polski koń zimnokrwisty

Esperanza

Polska jest znanym i cenionym ośrodkiem hodowli koni gorącokrwistych (m.in. koni arabskich), ale może też poszczycić się dużą, choć nie wyrównaną w typie populacją koni zimnokrwistych. Polski koń zimnokrwisty to efekt krzyżowana różnych ras i odmian koni zimnokrwistych.

Historia

W ubiegłym stuleciu nasze małe, zimnokrwiste rodzime konie wypierane były przez większe, cięższe konie pochodzące z Belgii i Niemiec. Dopiero po 1945 roku podjęto działania mające na celu wyhodowanie polskiej rasy konia zimnokrwistego - wszechstronnie użytkowego i rzeźnego. Wpływ ma ukształtowanie się rasy polskiego konia zimnokrwistego miały prawdopodobnie konie ardeńskie (szwedzkie, francuskie), belgijskie, bretony, bulony. Krzyżowanie tych ras z polskimi końmi początkowo było prawdopodobnie jedynie spontanicznym eksperymentem pojedynczych hodowców, a nie zamierzonym działaniem hodowlanym. Dopiero później nabrało charakteru zorganizowanej pracy prowadzonej w określonych regionach naszego kraju. Polskie konie zimnokrwiste hodowano między innymi na terenach Białostocczyzny, na Warmii i części Powiśla Gdańskiego, na Śląsku i Pomorzu Zachodnim, w rejonie Łowicza, Sochaczewa i Radomia. Obecnie konie te hoduje się między innymi w okolicach Gdańska, Warszawy, Białegostoku i Koszalina.

Wygląd

Cechami charakterystycznymi polskiego konia zimnokrwistego jest duża masa ciała (500-800 kg), limfatyczność konstrukcji, wczesne dojrzewanie i szybki wzrost. Koń ten jest niewysoki (minimum 148 cm w kłębie - klacz, 155 cm - ogier), w typie pospiesznoroboczym. Głowa duża i ciężka, sucha, o prostym profilu i przyjaznym wyglądzie. Szyja dostatecznie długa, silnie umięśniona, niepożądana zbyt krótka. Kłąb słabo zaznaczony, grzbiet długi, szeroki i prosty, czasem miękki, głęboka klatka piersiowa (minimalny obwód 190-200 cm), silny, bardzo dobrze umięśniony, ścięty zad. Kończyny prawidłowo zbudowane, mocno umięśnione, z szerokim, krótkim i płaskim nadpęciem przednim, o suchych stawach. Szczotki pęcinowe nieznaczne. Kopyta niewielkie, o prawidłowym kształcie, wysklepione, z szeroką, zdrową strzałką.

Umaszczenie na ogół kasztanowate z jasną grzywą i ogonem, często spotykane też rude i rudo-dereszowate.

Charakter

Polski koń zimnokrwisty to łagodny, spokojny koń o bardzo zrównoważonym temperamencie.

Użytkowanie

Polski koń zimnokrwisty używany jest głównie jako koń roboczy w gospodarstwach. Nadaje się też do zaprzęgów, a nawet jazdy wierzchem - z racji spokojnego charakteru może sprawdzać się w hipoterapii. Poza tym nadal jest zwierzęciem rzeźnym.