Haflinger

Esperanza

"Haflingery - złote konie o złotym sercu" - to tytuł książki Johannesa Schweisguta, opisującego tę rasę koni. Autor zawarł w niej to, co najbardziej wyróżnia haflingery spośród innych ras. A są to: kasztanowate umaszczenie z konopiastą grzywą i jasnym ogonem oraz łagodne usposobienie i szczególna przydatność koni tej rasy do wszechstronnego użytkowania przez człowieka.

Cechy te utrwalono, początkowo poprzez celowy chów w pokrewieństwie, a następnie dzięki wieloletniej selekcji. Inne cechy charakterystyczne dla koni tej rasy, to:

* niezbyt wysoki wzrost (135-142 cm w kłębie; uważa się, że są to najwyższe konie w typie kuca;
* nieduża głowa, krótkie uszy, duże oczy (widoczny wpływ koni arabskich);
* silna szyja, grzbiet prosty i szeroki, zad zaokrąglony i dobrze umięśniony, nogi dość krótkie i mocne, mocne kopyta, przydatne do pracy w górach;
* długowieczność - konie dożywają 40 lat, ale jednocześnie późno dojrzewają - do pracy nadają się dopiero konie 3,5-letnie.

Konie tej rasy odznaczają się poza tym dużą odpornością na niekorzystne warunki, wytrwałością, dużym temperamentem, a jednocześnie są łagodne i chętne do współpracy z człowiekiem.

Historia rasy rozpoczęła się w roku 1868, gdy z węgierskiej stajni Babolna sprowadzono w Alpy, do wsi Haflinger - ogiera czystej krwi arabskiej, imieniem El Bedavi XXII. Tym ogierem kryto miejscowe klacze koników górskich, aby ukształtować i uszlachetnić miejscowy typ koni. W 1874 roku, po ogierze El Bedavi XXII, urodził się ogierek Goldfuchs 249 Folie, o charakterystycznym dla haflingerów umaszczeniu. Od tego ogiera półkrwi wywodzi się 7 rodów ogierów, od których wywodzi się cała współczesna populacja haflingerów.

Od roku 1874 do lat 30. ubiegłego wieku hodowla koni tej rasy ograniczała się do centralnego rejonu Alp. W latach 30. XX wieku zaczęto je hodować w południowych Niemczech, w Bawarii, a pod koniec II wojny światowej, między innymi za sprawą wojsk amerykańskich, rozprzestrzeniły się w inne rejony świata. Dziś są hodowane w ponad 50 krajach.

Ponieważ wieś Haflinger, leżąca w południowym Tyrolu, w dolinie Sarn, niedaleko Merano we Włoszech w czasach tworzenia się rasy leżała w granicach Cesarstwa Austro-Węgierskiego, Austriacy traktują haflingery jako swoją rasę narodową. W 1921 r. powstał Tyrolski Związek Hodowców Haflingerów, z siedzibą w Ebbs. W 1975 r. powołano Światową Federację Haflingera, również z siedzibą w Ebbs. Miejscowość ta, leżąca w Austrii, w północnym Tyrolu, tuż przy granicy z Niemcami, zyskała światową sławę dzięki źrebięciarni, będącej obecnie centrum rozrodu haflingerów. Tu odbywają się przeglądy młodych koni i wybory ogierów do rozrodu. Corocznie aukcje koni ściągają do tej miejscowości tłumy hodowców i turystów.